Hyperventilatie en angstaanvallen: omgaan met emoties en ontspanning - Deel 3
Ik heb een hele weg afgelegd vooraleer ik met mijn hyperventilatie en angsten om kon gaan. Ik volgde meestal de raad van dokters en begon in het begin met ademhalingsoefeningen. Het nadeel van deze oefeningen is dat ze heel erg makkelijk gaan bij de fysiotherapeut omdat je ontspannen bent. Maar tijdens een aanval krijg je je buik met moeite omhoog, waardoor deze oefeningen bijna onmogelijk worden. Je kan ze natuurlijk wel gebruiken om een aanval te voorkomen of op het moment dat je het benauwd krijgt.
Omdat ik zovele jaren mijn ademhaling heb geoefend, ervaar ik nu wel vele voordelen. Ik kan makkelijk heel diep ademen en ben me steeds bewust van waar mijn ademhaling heen gaat. Tijdens behandelingen en sessies in mijn praktijk gebruik ik vaak mijn ademhaling om energie te sturen, dus mijn training heeft zeker voordelen. Door de oefeningen wordt je middenrif soepeler, waardoor je automatisch (op momenten dat je er niet mee bezig bent) met je buik zal ademen. Het heeft dus vele voordelen en ik zou iedereen aanraden (ook mensen die geen last hebben van hyperventilatie) om die buikademhaling te oefenen.
Omdat ik mijn eerste aanval had toen ik 13 jaar was, begon ik al snel te zoeken naar dingen die mij hielpen ontspannen. Ik was pas 14 toen ik mijn eerste yogales volgde. Daar pikte ik de eerste dingen op ivm spiritualiteit en ik denk dat daar mijn zoektocht ergens begon. Niet voor niets voelde ik me aangetrokken tot de Oosterse leer en de andere manier van denken. Ik leerde er over relativeren en zorgen voor jezelf. De relaxatieoefeningen zorgden ervoor dat ik helemaal ontspannen naar huis kon en de nacht na de les heel erg goed sliep. De visualisatieoefeningen kon ik ook door de dag heen gebruiken, dus ik haalde heel wat uit die eerste yogalessen. Later ging ik ook naar meditatieavonden en volgde sofrologie. Tussendoor volgde ik eveneens therapie, bij verschillende psychologen en psychiaters, maar deze gesprekken brachten me niet echt verder. Ik kon wel praten over de stresserende omstandigheden thuis maar er kwam nooit een echte oplossing. Sommige psychologen werkten wel met relaxatie, maar deze kwamen enkel tot de vaststelling dat ik heel makkelijk kon ontspannen, waardoor ik heel snel vooruitgang boekte tijdens de sessies en zij dus nog weinig voor me konden betekenen. Ik kon dan wel heel erg makkelijk ontspannen, ik hield het gevoel niet lang vast. Eens ik opnieuw in een conflictsituatie raakte was de hyperventilatie snel terug.
Ik heb tijden gehad dat ik tweemaal per dag ontspanningsoefeningen deed, en tien minuten per uur in mijn handen ademde, in de hoop een aanval te voorkomen. Ik heb, achteraf gezien, heel veel gekke dingen gedaan om een aanval te voorkomen. En dat terwijl de oorzaak compleet ergens anders lag. Pas toen ik 20 jaar werd, besefte ik ten volle dat ik mijn situatie moest gaan veranderen. Ik ging alleen wonen en dat veranderde heel veel. Ik volgde in die tijd ook een assertiviteitsopleiding, en daar zag ik alleen nog maar meer in dat mijn thuissituatie echt niet gezond voor me was.
Sinds ik op mezelf woon heb ik eigenlijk geen last meer van pure hyperventilatie. Het waren vooral de angstaanvallen die me bleven achtervolgen. De angst om een paniekaanval te krijgen bepaalde nog steeds voor een groot deel mijn leven. Het duurde best lang voor ik met de juiste mensen kon praten en inzichten kreeg ik mijn angsten en waar deze vandaan kwamen. Ik volgde regelmatig kinesiologiesessies en liet me begeleiden door mensen die vooral coachen op spiritueel en energetisch vlak.
Ik merkte dat de angst een deel van mezelf was geworden, waardoor ik zelfs bang was om deze los te laten. De angst had zovele jaren mijn leven bepaald. Wie was ik nog zonder die angst en hoe zou mijn leven er uit zien als deze niet meer aanwezig was? Ik ging dus op zoek naar mezelf en werkte zo stukje bij beetje alle angsten en onzekerheden weg.
Ik kwam er ook achter dat mijn hooggevoeligheid grotendeels mijn angst bepaalde. Er waren momenten dat ik heel erg rustig kon zijn, maar plotseling overvallen werd door een benauwd gevoel of paniek. Nu weet ik dat ik vaker emoties en gevoelens van anderen oppik, en dat de angst niet altijd van mezelf is. Het is iets waar ik nog steeds regelmatig mee word geconfronteerd.
Toch kan ik zeggen dat de rust echt wel in mijn leven is gekomen en dat ik nog weinig merk van hyperventilatie. Met angstgevoelens leer ik nog iedere dag om te gaan en nog regelmatig krijg ik inzichten over mijn vroegere situatie en welke invloed deze heeft gehad op mij en op mijn gevoelens.
Het belangrijkste is nu dat ik helemaal mezelf kan zijn en dat ik mezelf kan laten zien zoals ik ben. Hoe meer ik doe wat ik graag doe, hoe beter ik me voel.
Emoties en hyperventilatie
In een eerder stukje had ik het al over de verdedigingsreactie van je lichaam en hoe deze hyperventilatie veroorzaakt. Wanneer je je onveilig voelt, of aangevallen voelt op emotioneel vlak, ga je dus hyperventileren. Je wil jezelf in veiligheid brengen, maar dit lukt je niet. Je zoekt een uitweg en gaat dus sneller ademen. Paniek of angst verergert de situatie. Ga dus na wat er in je leven gebeurt of wat jou heeft geraakt vlak voor een aanval. Zorg dat je al je gevoelens en emoties op een andere manier uit je systeem krijgt. Sommigen hebben veel aan beweging, maar de meesten gaan praten of schrijven, creatief bezig zijn,... Zorg dat je een manier vindt om jezelf weer te geven zoals je bent. Dit kan je meestal in je hobby of je werk. Hyperventilatie treedt meestal op bij een onveilig gevoel of als gevolg van een confrontatie met een eerder opgelopen trauma. Iets wat je doet denken aan een vroegere situatie waar je je onveilig hebt gevoeld, kan een aanval uitlokken. Het is dus niet altijd makkelijk om de eigenlijke oorzaak te vinden.
Ik raad iedereen aan om na een paniekaanval of gevoel van angst na te gaan wat deze gewaarwording heeft uitgelokt. Zorg dat je samen met iemand je gevoelens kan bespreken en achteraf kan terugkijken op je angsten. Zo leer je ze makkelijker te plaatsen en word je je bewust van wat je op zo'n moment raakt. Soms kan een eenvoudige gedachte je al onrustig maken. Wanneer je je bewust bent van wat je denkt en wat je raakt, ben je al een heel eind op weg.
Voor mezelf maakte ik eerder een samenvatting aan de hand van het boek van Christiane Beerlandt 'De Sleutel tot Zelf-Bevrijding'. Ik geef jullie deze graag mee.
Hyperventilatie volgens Christiane Beerlandt:
Onzeker en niet goed weten welke richting uitgaan. Je twijfelt maar in plaats van te luisteren naar je innerlijke stem, leg je je oor te luisteren bij anderen. Je loopt weg van je Zelf. Verlegen en innerlijk in tweestrijd. Je houdt jezelf vast door vast te houden aan het gevoel van onmacht. Je bent bang om je leven krachtig in handen te nemen en alle verantwoordelijkheid te dragen. De angst verlamt je. Angst voor evolutie en verandering.
Zet die stap, zet je masker af en wees helemaal jezelf. Laat al je krachten naar buiten stromen, jouw echte gevoelens, zonder nog een rol te spelen of een bepaalde houding aan te nemen.
Krachtige gevoelens, energieën en creativiteit vragen om een doorbraak. Jouw veiligheid ligt diep in jezelf, niet aan de oppervlakte. Adem rustig diep in en uit terwijl je jouw angsten naar de aarde onder je voeten afvoert.
Laat je niet langer leven, maar kies, produceer en geniet vol vertrouwen. Ga door en voer de nodige aanpassingen en veranderingen uit.
Kom nu eerst diep en rustig thuis bij jezelf, om je vervolgens te manifesteren vanuit deze eerlijke diepten, zonder je nog vast te leggen in dwang en moet-patronen, zonder jezelf nog een rol-naar-buiten-uit op te leggen om toch maar te beantwoorden aan de verlangens van anderen.
Angst volgens Christiane Beerlandt:
Angst is een 'signaal' vanuit je levende Zelfkern om je aan te zetten nog meer op het pad van LEVEN te komen, om je ergens bij te schaven. Wees dus niet bang voor 'angst': zie het als een richtingaanwijzer.
In de eerste plaats: kom tot grotere ZELF-LIEFDE.
Ten tweede: GELOOF in die onmetelijke krachtcentrale die in je zit.
Ten derde: word je ervan BEWUST dat jij je leven in handen hebt, dat niets zomaar gebeurt. En... leef niet te veel 'in de geest', in het hoofd. Angst maant je aan heel dicht in jouw Levende Zijns-IK te blijven, in je lichaam op Aarde.
Angst vraagt je om je energieën/emoties/scheppingskrachten niet op te potten.
Ook deze lijst draag ik al een tijdje met me mee:
Wat te doen bij opkomende angst?
- voeten op de grond en contact maken met de aarde
- aandacht naar binnen richten (voelen)
- ademen door de buik en aandacht naar het bekken sturen
- is dit mijn angst? Als het antwoord 'nee' is, deze wegsturen
- mezelf overtuigen dat dit 'maar' angst of hyperventilatie is en dat er niets kan gebeuren
- angst kan je zien als een uitdaging. Een 'kom maar op'-houding helpt vaak.
- blijf in het moment: 'wat als... gedachten' helpen je niet verder, integendeel.
Je hoeft een aanval nooit alleen te dragen. Zorg er dus voor dat je iemand kan bereiken die met je praat, of neem desnoods contact op met je dokter. Ook bij tele-onthaal zijn er steeds mensen bereid om naar je te luisteren en je te helpen (24u op 24).
Praat achteraf steeds over je ervaring met je therapeut of coach. Zo kan je er achter komen wat jou heeft getriggerd en wat je in de toekomst kan doen om het voor jezelf aangenamer te maken.
© Leni De Chou
Bron: De Sleutel tot Zelf-Bevrijding - Christiane Beerlandt