Loslaten in liefde
Vaak wordt er gesproken over loslaten, het loslaten van de ander. Dit klinkt heel eenvoudig, maar velen onder ons hebben al ondervonden hoe moeilijk dit is.Liefde draait meer om loslaten dan om vasthouden. Natuurlijk moet je dik vasthouden en innig liefhebben, maar meer nog moet je loslaten. Echte liefde kan dat. Loslaten vergt meer liefde dan krampachtig vasthouden – wat trouwens nooit een goed idee is. Iemand per se bij jou willen houden, desnoods ongelukkig, om te hebben, dat is geen liefde, dat is onzekerheid en angst. Angst om alleen achter te blijven. Meer eigenliefde dan liefde voor de ander.
Loslaten betekent zeker niet dat je alles apart moet gaan doen. Loslaten betekent de andere de nodige ruimte geven om zichzelf te kunnen ontplooien. Loslaten vergt inderdaad veel liefde. Je moet de andere graag zien om hem (haar) zijn (haar) vrijheid te kunnen gunnen, om hem (haar) gelukkige momenten te kunnen gunnen (al dan niet met jou). Dat betekent niet dat iedereen alles op z’n eentje moet gaan doen of vreemd moet gaan, of wat dan ook. Dat betekent gewoon dat je de andere vrije momenten moet kunnen gunnen om hem (haar) de kans te geven om zijn (haar) zelfontplooiing te vervolledigen. Dat heeft te maken met liefde, maar dat heeft volgens mij ook te maken met de ingesteldheid van de persoon zelf.
Iemand graag zien is hem (haar) niet willen bezitten en zijn vrijheid willen afnemen. Maar dat is hem (haar) precies die vrijheid geven en hem (haar) daardoor de kans geven om er zelf voor te kiezen om bij jou te blijven.
Voor de ander voelt het heel onvrij wanneer deze vastgeklampt wordt en deze vastklamping kan resulteren in een worsteling om weer vrij te zijn. Het is dus belangrijk om te leren hoe we die ander kunnen loslaten. Ten eerste gaat het om het herkennen van de reden waarom we niet loslaten, welke angst we hebben waardoor we vastklampen.
Vaak bestaat de angst uit de ander kwijtraken, en dit is in vele relaties zo, ook in ‘gewone’, vaste relaties. Mensen zijn bang de ander kwijt te raken waardoor ze zich gaan vastklampen. Vervolgens is het van belang om te leren waarom we bang zijn die ander kwijt te raken. Dit kan verschillende oorzaken hebben, soms is het om datgene wat een ander voor ons doet, in een ander geval is het een angst om alleen te zijn, en in weer een ander geval om niet meer die liefdevolle aandacht te krijgen. Wanneer we eenmaal onze angsten kennen, kunnen we daaraan gaan werken. We kunnen leren die angsten te overwinnen, door datgene wat we nodig hebben aan onszelf te leren geven, vertrouwen in onszelf te krijgen, en onszelf onvoorwaardelijk lief te hebben.
Loslaten is voor ons ego heel eng, omdat we bang zijn te verliezen wat ons dierbaar is. We denken dat loslaten betekent dat die ander niet belangrijk voor ons is en dat we onvoldoende laten merken van die ander te houden omdat we die ander los kunnen laten. Maar het omgekeerde is juist het geval, de ander durven loslaten is een teken van ware liefde, die zoals onze ziel graag wil, gebaseerd is op onvoorwaardelijkheid.
Loslaten is moeilijk omdat we denken dat we iets bezitten (materie, partners, vrienden, familie,...), maar we bezitten in het leven helemaal niets. Het leven is een soort grote leasing maatschappij. We krijgen te leen om door het leven te gaan, we bezitten niks. Dit besef kan helpen om los te laten.
Loslaten betekent dat je erop vertrouwt dat die ander niet wegloopt, maar uit vrije wil bij je blijft en die band met je wil blijven delen. Loslaten betekent dat je die ander de vrijheid geeft zichzelf te zijn en zijn/haar eigen pad te volgen. Loslaten betekent accepteren dat het is zoals het is en niet beoordelen als goed of fout. Dus niet vastklampen aan wat mooi en goed voelt, niet wegduwen wat zwaar en moeilijk is, maar aanvaarden wat is. Klamp niet vast aan het verleden... Klamp niet vast aan dromen over de toekomst. Leef in het heden, want dat is de enige plaats waar het werkelijke (be)leven is.
Het werkt niet door tegen jezelf te zeggen dat je iemand MOET loslaten. Loslaten is een heel moeilijk proces, en is te bereiken door je behoeftes te leren kennen en daar zelf een oplossing voor te vinden, zonder de ander daarvoor nodig te hebben. Pas wanneer je die behoefte voor jezelf in kan vullen, ben je in staat die ander los te laten.
Geloof dat dit loslaten niet betekent dat die ander van je wegloopt, of jij van die ander... Nee, die ander voelt zich daardoor juist meer op zijn/haar gemak bij je en vindt het fijn om met jou samen te zijn, gewoon omdat je die ander vrijheid gunt.
Wees trots op elk klein stapje vooruit in dit loslaatproces. Dit is een zware opgave en mag best wel wat tijd en energie vragen.