De reden van ziekte: een persoonlijk verhaal
Dingen gebeuren met reden, daar had ik het al eerder over. De signalen die je lichaam je geeft zijn belangrijk en hebben een bedoeling. Zo bracht ziekte me in december opnieuw bij mezelf en vond ik geluk. Weer een stapje verder. Een persoonlijk stukje...De afgelopen week was voor mij allesbehalve prettig. Ik voelde me ziek, grieperig, moe, loom, uitgeput. Ik sliep ontzettend veel waardoor de dagen erg snel voorbij gingen. En toch heb ik nu het gevoel dat er heel wat is veranderd. De fysieke gewaarwordingen hebben mij gedwongen enkel met mezelf bezig te zijn en voor mezelf te zorgen. Dat was duidelijk nodig na een emotionele en uitputtende periode. Er werd eens flink aan mijn lichaam geschud zodat alles opnieuw mooi in evenwicht zou vallen.
Het is iets wat ik vaak zie gebeuren: mensen worden met zichzelf geconfronteerd door ziekte. Je onwel voelen is een teken dat je lichaam aandacht en rust nodig heeft.
Ik heb me vaak machteloos gevoeld. Niet alleen de voorbije week, maar ook de voorbije jaren toen ik nog vocht tegen chronische vermoeidheid en spierpijnen. Je wordt op zo'n momenten gedwongen om toe te geven aan de pijn. Je kan niet anders dan aanvaarden dat je je niet lekker voelt. Overgave vind ik iets enorm moeilijk. Het accepteren van de huidige situatie en er aan toegeven, zonder te vechten. Enkel uit respect voor jezelf aanvaarden wat is en jezelf de tijd geven die je nodig hebt.
Daardoor geef je de controle uit handen, iets waar ik het altijd al moeilijk mee heb gehad. Stilaan begint het me te lukken: het gevoel van machteloosheid omzetten in overgave.
Zulke periodes zetten een mens ook aan tot nadenken, je kan haast niet anders. Ik heb het hier niet over piekeren, maar eerder het bekijken van je eigen situatie, wat er zich rond jou afspeelt en hoe je leven er uit ziet.
Ik heb nu stilaan wel begrepen dat ik in sta voor mijn eigen vrijheid, en ook voor de dingen die me (zogezegd) beperken. Belangrijk hierin is dat ik steeds meer besef dat het verleden geen rol meer speelt. Nu is nu, en er is heel wat veranderd de afgelopen tijd. Mijn vrijheid voel ik binnenin, en dat maakt me gelukkig. Het idee dat ik zelf kan beslissen wat ik doe, waar ik heen ga en wat ik in mijn leven toelaat, geeft me kracht. Ik sta aan het roer van mijn leven en zo hoort het. Mijn leven is niet afhankelijk van eventuele lichamelijke beperkingen. Je kan jezelf enkel beperken door je denken, dat besef ik nu meer dan ooit. Altijd is er een uitweg, alleen is het moeilijk om die te zien als je jezelf voor houdt dat het nu eenmaal niet anders kan.
De vrijheid die ik vanbinnen voel hoop ik de komende tijd om te zetten, op een creatieve manier. De afgelopen maanden zijn verschillende nieuwe mogelijkheden op mijn pad gekomen en ik weet nu dat ik (jaja, ook hier) gewoon m'n gevoel kan volgen. Binnenin mezelf weet ik al lang wat bij me past. Ik ben er dan ook van overtuigd dat ik snel de mogelijkheden aangereikt zal krijgen om te doen wat ik wil doen. Ik heb zin om me te uiten, op een manier die bij me past. Ik wil datgene doen wat me vreugde brengt, datgene waar ik mijn enthousiasme en liefde door naar buiten kan brengen.
Er groeit iets in me, dat was al langer duidelijk. En het lijkt erop dat de komende maanden hier steeds meer van te zien zal zijn. De uitputting voelt als iets wat nodig is, om de komende maanden actief te kunnen zijn. Rust is iets wat ik momenteel nodig heb. Ze leidt me naar verandering. Door toe te geven aan de rust die mijn lichaam en geest vraagt, zet ik mezelf opnieuw in het centrum en kan ik me bewust worden van wat er rond me beweegt.
Het voelt heerlijk om al die last kwijt te zijn. Niets uit het verleden kan me nog bezig houden. Ik heb bepaalde zaken nu wel definitief achter me gelaten.
Vandaag werd het me nogmaals duidelijk gemaakt. De dingen zijn veranderd, niets is nog zoals het geweest is. Ik ben meer mezelf en de mensen rond me kijken naar me op een manier die zacht en liefdevol aanvoelt. En dat laatste is iets nieuws. Voor het eerst in mijn leven voel ik de oprechtheid, dankbaarheid en liefde van anderen. Gewoon omdat ik het kan toelaten, en omdat ik mezelf ook op een andere manier ben gaan bekijken.
Ik ben enorm dankbaar voor de ervaringen van de afgelopen dagen. Al meerdere malen ben ik ontroerd geweest door mensen en situaties om me heen. Mijn wereld voelt een heel stuk zachter. De spanning neemt af zodat er nog meer ruimte is gekomen voor rust en ontspanning.
Ik besef en voel nu nog meer dat ik kan zijn wie ik ben, en dat ik kan doen wat goed voelt. Niets zit me in de weg. Ik voel mijn vrijheid. Ik ben gelukkig :-)
© Leni De Chou 2012