De vlinder: symbool van transformatie
Je bent iemand met geen eigen mening, je doet wat een ander zegt of van je verwacht. Je leeft naar anderen, wat anderen van je zeggen of van je zullen denken. Kortom, je laadt je met negatieve energie en je leeft omgeven door negativiteit. Je straalt behoorlijk wat onzekerheid uit of je weet het te verbloemen door de plezante uit te hangen. Maar eigenlijk komt het er op neer dat je niet jezelf bent.Tot er iets gebeurt waardoor je volledig in mekaar stuikt: je maakt een levensbedreigende situatie mee, je leven verandert drastisch of je moet afscheid nemen van iemand waar je veel van houdt. Je komt in een situatie waardoor je gaat nadenken over het leven. Door vele inzichten kom je tot de conclusie dat er maar één persoon is waar je naar mag luisteren, en dat ben jij zelf. Je eigen gevoel en je eigen liefde. Je leert houden van jezelf. Je gaat leven vanuit je hart. Je wordt een ander mens. Je wordt een persoon met eigenwaarde en je groeit naar het licht.
Je leert spelen in het licht. Je leert delen in het licht. Doordat je van jezelf hebt leren houden ben je ook in staat om van anderen te houden, om je liefde te delen. Je leert onvoorwaardelijke liefde kennen. Je gaat relaties en verhoudingen aan op basis van gelijkwaardigheid. Je gaat niet meer leven naar wat een ander vindt, voelt of denkt. Jij bent een vlinder. Je bent getransformeerd van negatief naar positief en blijft steeds veranderen en levenslessen leren. Leef en speel het spel, speel met het licht…
De vlinder is het symbool van de spirituele transformatie van de mens. Op het bestaansniveau ziet het diertje, wanneer het in de vorm van een rups over Moeder Aarde kruipt, alleen maar wat vlak voor z'n neus is. Dan komt er een tijd in de ontwikkeling waarin het zich in een kleine cocon wikkelt en de duisternis ingaat. In deze duisternis wordt het helemaal afgebroken. Gedurende die tijd vindt er een grote verandering plaats.
Deze duisternis is een vereiste om spirituele transformatie te ervaren. Op een gegeven moment is de rups in het duister een vlinder geworden. Binnen in de cocon kan hij bewegen en weer tekenen van leven geven, maar hij breekt pas uit de cocon als hij daaraan toe is.
Uiteindelijk komt hij in deze wereld, in dit leven, tevoorschijn als een prachtig schepsel. Toch vliegt hij niet onmiddellijk weg. Hij zit daar alsof hij weer verbinding maakt met de elementen van het leven: water, lucht, vuur en aarde. Dan is er een moment waarop zijn vleugels beginnen te fladderen en in beweging komen. De vlinder ontwikkelt kracht in zichzelf door deze elementen van het leven te gebruiken. Wanneer het moment aanbreekt dat de vlinder gaat vliegen, ziet hij plotseling de wereld vanuit een ander gezichtspunt, een gezichtspunt dat grotere schoonheid biedt en een heel veel bredere kijk op de wereld.