Van hart naar hart
Liever spreek ik over verbindingen dan over relaties. Onvoorwaardelijke liefde voelen en deze gewoon aanwezig laten zijn, zonder meer te verwachten. Verbindingen kunnen zo puur en zuiver zijn, als je ze beleeft van hart naar hart.
Iedereen heeft een bepaald beeld van een relatie en hoe deze zou moeten zijn. Dit beeld heeft men meegekregen van thuis uit of gecreerd door eerdere ervaringen. Men gaat op zoek naar de ideale partner, iemand die aan bepaalde eisen voldoet en op die manier in het plaatje 'relatie' past. Velen verwachten bij dit beeld een gevoel van veiligheid en zekerheid, leven zonder zorgen. Soms is dit puur financiele, materiele of seksuele zekerheid, maar vaker zoekt men in de ander iets van zichzelf en denkt men op die manier bij elkaar te passen. De andere laat dingen zien die men bij zichzelf niet vindt of de andere vult aan wat men bij zichzelf mist. Maw ze vinden een deel van zichzelf bij de ander en worden hierdoor volledig afhankelijk. Hieruit groeit de angst om te verliezen. De partner vult dingen in, dingen die zogezegd onmisbaar zijn en die je het gevoel geven compleet te zijn. Zo wordt men volledig afhankelijk van de ander. Zo komt het veiligheidsgevoel in gevaar en gaat men zich aan elkaar aanpassen en compromissen sluiten met als gevolg dat men zichzelf verliest en gaat manipuleren.
Ik spreek wel vaker over oppervlakkige, platonische relaties. Hiermee bedoel ik dat twee mensen een relatie aangaan waarbij men dingen gaat invullen. Men wordt 'verliefd' op de ander doordat men dingen ziet die men niet bij zichzelf vindt en men streeft op die manier naar een gevoel van volledigheid en veiligheid. De partner is als het ware verantwoordelijk voor het eigen geluk. Men gaat naar de ander 'grijpen', hem of haar willen vasthouden terwijl het net belangrijk is dat je loslaat en vertrouwt. Zie eerdere blog: Loslaten in liefde.
'Relatie' is iets heel dubbelzinnigs. Ik spreek liever over verbindingen. Dit is een verbintenis van hart naar hart, verbindt de ene ziel met de andere.
Als iemand in staat is om zichzelf te accepteren en van hieruit zichzelf graag gaat zien, dan kan men een verbintenis aangaan. De andere is dan een aanvulling ipv een invulling. Je komt er dan achter dat niemand je liever kan zien dan jij jezelf graag ziet. Je vindt alles wat je nodig hebt bij jezelf en bent hierdoor niet afhankelijk van de ander.
Voor mij is een relatie niet iets wat je van de ene op de andere dag aan gaat, maar is een verbintenis die er al langer is en uitgroeit tot iets heel diepzinnig. Een verbinding van hart naar hart waardoor er een uitwisseling van energie ontstaat. Dit contact geeft een meerwaarde aan je leven. Deze vorm van relatie geeft je de vrijheid om jezelf te zijn, om aan jezelf te werken en te evolueren. De ander geeft je de ruimte die je nodig hebt en neemt je zoals je bent, net zoals jij jezelf hebt aanvaard. Jij bent hierdoor in staat om ook de ander de nodige rust en vrijheid te geven die hij of zij nodig heeft. Je leeft met elkaar, samen, zonder verwachtingen of druk. Je bent er voor elkaar, luistert naar elkaar en deelt je ervaringen en gevoelens, zonder oordelen of veroordelen. Gewoon 'zijn', in het moment, genieten van die hartsverbinding, die naar mijn mening nooit verbroken kan worden. Geen angst, alleen vertrouwen, in jezelf en in elkaar. Dit is een relatie/verbintenis die gewoon 'is', die niet moet omgezet worden in een huwelijk of andere officiële vorm en die uiteindelijk ook geen benaming hoeft te krijgen. Huwelijken ed komen voort uit angst, angst om de ander te verliezen, een poging om de ander voor eeuwig aan jezelf vast te haken.
Als er vanuit vertrouwen een verbintenis tussen twee personen is, dan is er geen plaats voor angst en onzekerheid.
De enige relatie die je hebt is er eentje met jezelf, alleen is ze niet altijd perfect. Jezelf aanvaarden, jezelf liefde geven en nemen zoals je bent, is voor velen heel erg moeilijk, maar zeker niet onmogelijk. In tegendeel...
Op dit moment kan ik zeggen dat ik mezelf graag zie en dat ik mezelf aanvaard. Alles wat ik nodig heb vind ik bij mezelf. Ik heb een gevoel van warmte en liefde diep binnenin mezelf ontdekt, wat me een heel vertrouwd en rustgevend gevoel geeft. Hierdoor ben ik heel anders naar relaties gaan kijken. In de eerste plaats heb ik een relatie met mezelf en kom ik op de eerste plaats. Dit gevoel is iets heel bijzonders en wens het iedereen toe.
Ik heb een moment gehad dat ik het nut van een relatie, de oppervlakkige vorm dan, niet meer zag. Niemand kon me nog iets brengen wat ik niet bij mezelf vond. Hierdoor heb ik me een tijdje teruggetrokken en geleefd in stilte. Ik leefde als het ware in een cocon, afgesloten van de buitenwereld, alleen met mezelf. Dit voelde heel veilig en op deze manier ben ik in contact gekomen met mezelf en heb ik rust gevonden. Nu ben ik klaar om terug naar buiten te komen, stap voor stap, op mijn eigen tempo. De liefde die ik in mezelf heb gevonden laat ik met plezier stromen naar anderen toe, zodat zij ook de warmte bij zichzelf kunnen vinden.
Ik leef op mijn gevoel en laat me leiden door mijn intuïtie. Ik geloof nu in energetische en emotionele verbintenissen, die dan ook relaties kunnen worden genoemd. Ik geloof dat twee mensen mekaar kunnen aanvullen en hun leven met elkaar kunnen delen door een verbinding te maken vanuit het hart.
Volgend gedicht vond ik in het boek 'Leven in de Nieuwe Energie' door A. Boom-Van Doorn en geeft mooi weer waar ik in geloof.
Samen zoals in jij en ik.
Samen zonder voorwaarden en zonder verhalen.
Samen, even liggen, jouw verhalen, mijn verhalen.
Wat gebeurt er in jouw leven? Wat wil je delen met mij?
Samen, zonder versmelting, zonder drama, zonder elkaar te overweldigen of over te nemen.
Gewoon zomaar genietend van de God in jou, die geniet van de God in mij. Jij bent precies goed zoals je bent en ik ben precies goed zoals ik ben.
Samen genietend van de ruimte die we elkaar geven.
Samen genietend van de vreugde die deel uitmaakt van ons leven.
Samen kijkend naar hoe het leven zich ontvouwt.
Samen, wanneer jouw ziel en mijn ziel samen ademen, elkaar bekrachtigen en elkaar elkanders schoonheid tonen.
Kun jij genieten van mij, zoals ik geniet van mezelf? En durf jij te genieten van jezelf, zoals ik geniet van jou?
Niet samen één, want we zijn zelf al één, maar samen twee of drie of vier of nog meer. Bewegend en kiezend.
Jouw ruimte neemt mijn ruimte niet in en mijn ruimte zit jou niet in de weg.
We hoeven nergens heen, we genieten van het nu en alles wat zich daarin ontvouwt.
We hoeven niet te sleutelen en af te breken om te kunnen bouwen.
We ontvouwen en bloeien en zijn groots in onszelf en in elkanders ogen.